64 LIB. XI. CAP. XX.

Τούτου βασιλεύοντος δεύτερος ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας Ἀβίλιος μετήλλαξε τὴν ζωήν, καὶ Κέρ- δων τῆς ἐκεῖ ἐκκλησίας προέστη. τῆς δ’ ἐν Ἀντιο- χείᾳ ἐκκλησίας Ἰγνάτιος τότε θεοφόρος προίστατο, δεύτερος καὶ οὗτος ἐπίσκοπος ἐκεῖ μετα Εὐόδιον 5

Βγνωριζόμενος. ὁμοίως δὲ καὶ τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις τῶν πιστῶν ἐκκλησίας Συμεών ἐξηγεῖτο, δεύτερος καὶ οὗτος μετά τὸν συγγενῆ Ἰάκωβον τὸν ἆδελφὸν τοῦ κυρίου λεγόμενον τὴν ἐπισκοπὴν λελογχώς.

Παρά τούτου τοῦ αὐτοκράτορος αἱ μονομαχίαι ιο καὶὴ τούτων θέα ἆπηγορεύθησαν. ἔπραττε δὲ ού- ὃὲν γνώμης ἄτερ τῶν ἐξόχων τῶν τῆς βουλῆς. οὗτος ἐνομοθέτησε καὶ τὸ μή τινα τὰ παιδογόνα μόρια παρά Ῥωμαίοις ἐκτέμνεσθαι μήτε μὴν ἆγε- σθαι πρὸς γάμον ἀδελφιδῆν. φωράσας δὲ τὸν Καλ· 15 πούρνιον Κράσσον καὶ ἄλλους ἐπιβουλεύοντάς οἱ, ἐν

Ρ1584τινι θέα πλησίον αὐτοῦ καθίσας αὐτοὺς μήπω γνόν- τας ὄτι πεφώρανται, ξίφη αὐτοῖς ἐνεχείρισεν, ’ἵνα τάχα ἴδοιεν αὐτοὶ εἰ εὖ ἐξείργασταί τε καὶ τέθηκται τῇ δ’ ἀληθείᾳ, ’ἵνα γνοῖεν ὦς καταπεφρόνηταί οἱ 2o θάνατος. ἔλεγε δὲ ὅτι “οὕτως ἦρξα ὥστε δύνασθαι καὶ τὴν ἀρχὴν ἀποθέσθαι καὶ ἀσφαλῶς ἰδιωτεῦσαι.” διὰ δὲ τρόπων χρηστότητα καὶ γῆρας βαθὺ κατα- φρονούμενος, ἆναβάς εἰς τὸ Καπιτώλιον ἐξεβόησεν “ἆγαθῇ τύχῃ τῆς τε βουλῆς καὶ τοῦ δήμου, Μάρκον 25 Οὕλπιον Νερούαν Τραιανὸν εἰσποιοῦμαι.” εἷτα καὶ Καίσαρα ἀνεῖπεν αὐτόν, καὶ αὐτοχείρως ἐπέστειλε τῷ ἀνδρὶ τῆς Γερμανίας ἄρχοντι τότε

((τίσειαν Δαναοὶ ἐμοὶ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν.” Βᾶρξας οὖν Νερούας ἐφ’ ἕνα ἐνιαυτὸν καὶ μηνῶνεο

29 τίσειαν] Hom. ΙΙ. Α, 4'2.