10 LIB. XI. CAP. III.
ἐμοῦ θανόντος γαΐα μιχθήτω πυρί, καὶ τὸν Πρίαμον μακαρίζειν ὅτι ἄρδην μετά ’ἑῆς πα- τρίδος καὶ τῆς βασιλείας ἀπώλετο. τοσοῦτον δὲ πλῆ- θος τών τε βουλευτῶν καὶ τῶν ἄλλων διέφθαρτο, ὥστε τοὺς τὰς ἡγεμονίας τών ἐθνῶν ἔχοντας ἀπορίαε τών αὐτούς διαδεξομένων ἀδιαδόχους εἶναι. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι δι’ ἄλλας αἰτίας καὶ ψευδεῖς καὶ ἀληθεῖς ἐκτιννύοντο, Αἰμίλιος δὲ Σκαῦρος διά τραγῳδίαν ἀπέθανεν. Ἀτρεύς μὲν γάρ τὸ ποίημα ἦν, παρῄνει δὲ δὴ τών ἀρχομένων τινὶ τὴν τοῦ κρατοῦντος ἀβου- 10 C λίαν φέρειν. μαθών οὖν ταῦτα ὁ Τιβέριος ἐπ’ αὐτὸν πεποιῆσθαι τὸ ἔπος ἐνόμισε, καὶ εἶπε “κάγώ οὖν Αἴαντα αὐτὸν ποιήσω”, καὶ αὐτοεντία ἀπολέσθαι αὐτὸν ἠνάγκασεν. ἐν τούτοις νεανίσκος τις Δροῦσος εἶναι λέγων περί τε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἰωνίαν 15 ὤφθη. καὶ ἐδέξαντο αὐτὸν ἀσμένως αἱ πόλεις, καὶ κᾶν ἐς τὴν Συρίαν προχωρήσας κατέσχε τά στρατό- πεδα, εί μὴ ἐπιγνούς τις αὐτὸν συνέλαβε καὶ πρὸς τὸν Τιβέριον ἤγαγεν· ὁ δὲ ἐν Ἀντίῳ τοὺς τοῦ Γαΐου γάμους ἑώρταζεν. 2o Ὁ Τίβερις δὲ τότε πολλά τῆς Ῥώμης ἐπέκλυσεν ώστε πλευσθῆναι, καὶ πυρὶ μυρία ἐφθάρη. εί δέ τι καὶ τά Αἰγύπτια πρὸς τοὺς Ῥωμαίους προσήκει, ὁ Βφοῖνιξ ἐκείνῳ τῷ ἔτει ὤφθη. καὶ ἔδοξε ταῦτα τὸν θάνατον τῷ Τιβερίῳ προσημαίνειν. ὃς ἐνόσησε μὲν 25 πρὸ πλείονος χρόνου, οὕτε δὲ τὴν δίαιταν παρήλλαξεν οὔτε τοῖς ἰατροῖς ἐκέχρητο, διά τὸν τοῦ Θρασύλλου λόγον, ὃς πάνυ μὲν ἀκριβῶς ᾔδει καὶ τὴν ἡμέραν καὶ τὴν ὤραν καθ’ ἢν τεθνήξεσθαι ἔμελλεν ὁ Τιβέ- ριος, ἐκείνῳ δὲ δέκα ἐνιαυτοὺς ἔτι βιώσεσθαι ἔλεγεν, 3o ἵν’ ὦς ἐπὶ μακρότερον ζήσων μὴ ἐπειχθῇ πολλοὺς ἀποκτεῖναι. οἶα δ’ ἐν γήρᾳ καὶ νόσῳ μὴ ὀξείᾳ τοτὲ