LIB. XI. CAP. XVIII. XIX. 57
δοτῆρας αὐτῶν ἀπάγοντες τὸ ἐπιγεγραμμένον ἐλάμ- βανον.
Τούτου ἐστὶ καὶ ἡ ἀοίδιμος ἐκείνη φωνὴ εἰπόν- C τος “σήμερον οὐκ ἐβασίλευσα, ἐπεὶ οὐδένα εὐηρ-
5 γέτησα.”
Τούτου τῷ δευτέρῳ ἔτει Λίνος ὁ πρῶτος ἐπί- σκοπος τῆςῬωμαίων ἐκκλησίας τελευτῶν Ἀνεγκλήτςο τὴν ἀρχιερωσύνην παρέδωκε.
Τῷ δ’ ἐπιγενομένῳ ἔτει μετήλλαξεν ὁ Τίτος, ὦς
10 μὲν φήμη κρατεῖ, πρὸς τοῦ ἀδελφοῦ ἐπιβουλευθείς, ὦς δ’ ἔνιοι γράφουσι, νοσήσας. ἔμπνουν μέντοι αὐ- τὸν ἔτι ὄντα καὶ τάχα περιγενέσθαι δυνάμενον ἐς λάρνακα πλήρη χιόνος ὁ Δομετιανὸς ἐνέβαλεν, (ὃς δεομένης τῆς νόσου τάχα τινὸς περιψύξεως. ἄπο-
15 ψύχων δὲ εἰπεῖν λέγεται ὅτι “ἓν μόνον ἐπλημμέλη- σα”“ τί δὲ τοῦτο ἦν οὐ διεσάφησε. τινες μὲν οὖν λέγουσιν ὅτι τὴν Δομιτίαν ἔσχε τὴν γυναῖκα τοῦΙ) ἀδελφοῦ, ἕτεροι δὲ ὅτι τόν Δομετιανὸν οὐκ ἀπέκτει- νεν ἐπιβουλεύοντα οἱ σαφῶς, ἄλλ’ αὐτός τε ὑπ’
20 ἐκείνου ἐφθάρη καὶ τὴν τοῖν Ῥωμαίων ἀρχὴν ἀνδρὶ τοιούτῳ ἐξέδωκεν.
Ἔτι γοῦν τοῦ Τίτου ἐμπνέοντος ὁ Δομετιανὸς εἵς τε τὴν Ῥώμην ἀφίππευσε καὶ είς τὸ στρατόπεδον εἰσελήλυθε καὶ τὴν ἐπίκλησιν καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ
25 αὐτοκράτορος ἔλαβεν. ἦν δε θρασὺς καὶ ὀργίλος καὶ
3 Τούτου - 5 εὐηργέτησα omittunt Dionis Exc., similia tamen habet Maximus Planudius apud Maium Script. vet. novae collect. vol. 2, p. 555.
Cap. 19. Dionis Historiae Romanae 1. 66, c. 26— l. 67 c. 18, ex quibus multa Zonaras excerpsit quae apud Xiphi- liuum et in eclogis Con'stantinianis desiderantur: a. Dione etiam Philostratum auctorem citatum fuisse credibile est. Eusebii Historiae ecclesiasticae 1. 3, c. 14 - c. 21.