11

Β

C

34

τινος τῆς παρ’ αὐτοῦ βοηθείας, ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ Γαλλι- κοῦ ἐγκατελείφθη, ἔφη πρὸς αὐτόν "mi τίς σοι εἶπεν ὅτι κρεῖσσον ἐκείνου νήχομαι;”

Νοσήσαντος δὲ μετα ταῦτα τοῦ Κλαυδίου· εἰσῆλ- θεν Νέρων εἰς τὸ συνέδριον, καὶ εἰ ἀναρρωσθείη 5 Κλαύδιος, ἱπποδρομίαν ὑπέσχετο. πάντα γὰρ τρό- πον Ἀγριππῖνα ἐκίνει ἵνα τῷ τε πλήθει χαρίζοιτο καὶ μόνος ἔσεσθαι νομίζοιτο τῆς αὐταρχίας διάδοχος. διὸ τόν τε ἱππικὸν ἀγῶνα, προσέκειντο μάλιστα, ἐποίησε τὸν Νέρωνα ὑποσχέσθαι ἐπὶ τῇ τοῦ Κλαυ- ιο δίου ὑγεία, ἣν καὶ πάνυ ἀπηύχετο· καὶ πρὸς τὴν πρᾶσιν των ἄρτων θόρυβον τινα γενέσθαι παρασκευ- άσασα, ἀνέπεισε τὸν Κλαύδιον τῷ τε δήμῳ ἐκ προ- γραφῆς δηλώσαι καὶ τῇ γερουσίᾳ ἐπιστεῖλαι ὅτι, κᾶν αὐτὸς ἀποθάνοι, Νέρων τὰ κοινά ἱκανὸς ἤδη ἐστὶ 15 διοικεῖν. καὶ μὲν πολύς τε ἐκ τούτου ἦν καὶ διὰ στόματος ἤγετο ἅπασι, τὸν δὲ Βρεττανικὸν συχνοὶ μὲν οὐδ’ εἰ ἔζη ἐγίνωσκον, οἰ λοιποὶ δὲ παραπλῆγα καὶ ἐπίληπτον, ταῦτα κηρυττούσης τῆς Ἀγριππίνης, ᾤοντο. ῥαΐσαντος δὲ τοῦ Κλαυδίου τὴν ἱπποδρομίαν 2o Νέρων μεγαλοπρεπῶς ἐπετέλεσε, καὶ τὴν Ὀκτα- ουίαν δὲ τότε ἔγημεν, ὥστε καὶ ἐκ τούτου ἀνὴρ ἤδη δοκεῖν. οὐδὲν δὲ ἀρκοῦν τῇ Ἀγριππίνῃ ἐδόκει· καί· τοι ὅσα τε Λιβία ἔσχε κάκείνῃ ἐδέδοτο, καὶ ἄλλ’ ἅττα πλείω ἐψήφιστο. δὲ καὶ ἰσοκρατὴς τῷ Κλαυ- 25 δίῳ ἄντικρυς ὀνομάζεσθαι ἤθελε. καί ποτε πολλοῦ τὴν πόλιν ἐπινεμομένου πυρός, πρὸς τὴν ἐπικουρίαν ἐκείνω συμπαρεγένετο.

LIB. XI. CAP. X. XI.

4 νοσήσαντος - p.35, 6 παρεσκευάζετο om. Diones codices.

Cap. 11. Dionis Historiae Romanae l. 60, c. 34 et 35, ex Zonara supplendi. Eusebii Historiae ecclesiasticae 1. 2, c. 11 et 13—15, unde petita sunt Iosephi, Lucae et Iustini Martyris testimonia.