LIB. XI. CAP. II. III. 9
γατρὶ ποιησάμενος, ὕστερον ἔκτεινε, τῆς γερουσίας αὐτοῦ καταψηφισαμένης θάνατον σπουδῇ αὐτοῦ. καὶ τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τρισὶν ἡμέραις ἐρριμμένῳ τὸ πλῆθος ἐνύβριζεν , εἶτα εἰς τὸν ποταμὸν ἐνέβαλεῑ) 5 τά τε παιδία αὐτοῦ κατὰ δόγμα ἀπέθανε, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἑαυτὴν διεχρήσατο. καὶ ἄλλοι δι’ ἐκεῖνον ἀπώλοντο, οἱ μὲν ἑαυτούς ἀνελόντες, οἱ δὲ ὑφ’ ἑτέ- ρων ἀναιρεθέντες. Τιβέριος δὲ πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ διοὶ τούς ἔρω- 3 10 τας, οἷς ἀσελγῶς τε καὶ ἀναιδῶς ἐχρῆτο, των εὐγε- νεστάτων καὶ ἀρρένων καὶ θηλειῶν, διεβάλλετο, καὶ διὰ τὸν τῆς Ἀγριππίνης τοῦ τε Δρούσου θάνατον ἐς ὠμότητα ἐλοιδορεῖτο. δοκοῦντες γὰρ or? ἅνθρωποι ,ὑπὸ τοῦ Σηιανοῦ πάντα τοὶ κατ’ ἐκείνων πρότερον 15 γίνεσθαι, ὣς κάκείνους κτανθῆναι ἔμαθον μετά τὴν ἐκείνου φθοράν, ὑπερήλγησαν. τὸν δὲ δὴ Γάιον τὸν
νεώτερον τῶν τοῦ Γερμανικοῦ παίδων ταμίαν ἀπέ-Ρ1551
δειξε. τὸν γὰρ ἔγγονον τόν Τιβέριον, ὅτι τε παιδίον ἦν καὶ ὅτι μὴ εἶναι τοῦ Δρούσου παῖς ὑπωπτεύετο, 2o παρεωρα, τῷ Γαΐῳ δὲ ὥς καὶ μοναρχήσοντι προσεῖχεν. ἠγνόει γὰρ οὐδὲν τῶν κατά τὸν Γάιον, ἀλλὰ καὶ ἔφη ποτὲ αὐτῷ διαφερομένῳ πρὸς τὸν Τιβέριον ὅτι “σύ τε τοῦτον ἀποκτενεῖς καὶ σε ἅλλοι.” οὔτε δὲ ἔτερόν τινα ὁμοίως προσήκοντα ἑαυτῷ ἔχων, καὶ ἐκεῖνον 25 εἰδὼς ἐσόμενον κάκιστον, ἀσμένως τὴν ἀρχήν, ὥς φασι, δέδωκεν αὐτῷ, ὅπως τῇ τοῦ Γαΐου τῆς κακίας ὑπερβολῇ τά ἑαυτοῦ κρυφθείη καὶ τό πλεῖστον καὶ εὐγενέστατον τῆς βουλῆς φθαρῇ παρελθόντος αὐτοῦ. Β λέγεται δὲ καὶ πολλάκις ἀναφθέγξασθαι τοῦτο δὴ τὸ so ἀρχαῖον
Cap. 3. Dionis Historiae Romanae I. 58, c. 22—28. Eusebii Historiae e‘cclesiasticae 1. 1, c. 10 et 1. 2, c. 2.