54 LIB. XI. CAP. XVII. XVIII.

δὲ τοῦτο διδασκάλους ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ τῆς Λατίνων καὶ τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας κατέστησε, μισθὸν ἐκ τοῦ δημοσίου φέροντας. κατηγορίαν δὲ Μουκιανὸς τῶν φιλοσόφων πολλὴν ποιησάμενος ἔπεισε τὸν Οὐεσπασιανὸν ἐξελάσαι αὐτοὺς τῆς Ῥώμης· καὶ πλὴν 5 WIIl95to17 Μουσωνίου ἅπαντες ἀπηλάθησαν. χρηματιστὴς D δ’ ἐνομίζετο, ὅτι ἀνδριάντα στῆσαι αὐτῷ ψηφισα- μένων τινῶν, οὗ τό ἀνάλωμα μυριάδες ἦσαν πέντε καὶ εἴκοσι, προέτεινε τὴν χεῖρα “δότε μοι τὸ ἀργύ- ριον” εἰπών· “ἡ γὰρ βάσις αὐτοῦ αὕτη ἐστί.” καὶ ω πρὸς τὸν Τίτον ἀγανακτοῦντα τέλει τινὶ αὐτὸς καταδεδείχει, εἶπεν, χρυσοῦς ἐξ αὐτοῦ πεπορισμένους λαβών, “ίδού, τέκνον, εἴ τι ὄζουσιν.“ ἐπεβουλεύθη δὲ ὑπό Ἀλιηνοῦ καὶ ὑπὸ Μαρκέλλου. φωραθέντες δὲ μὲν Ἀλιηνὸς ἐν τοῖς βασιλείοις ἐσφάγη, τοῦ 15 Τίτου κελεύσαντος, Μάρκελλος δὲ κριθεὶς ἐν τῷ συνεδρίω καὶ καταδικασθεὶς αὐτὸς ἑαυτὸν ἀνεῖλε ξυρῷ τεμών τὸν λαιμόν. Οὐεσπασιανὸς δὲ νοσήσας πυρετοῖς μετήλλαξεν· ὦς δέ τινες ἔφασαν, τοῦ Τίτου καταψευδόμενοι, 20 φάρμακον ἐν συμποσίω τινὶ πεπωκώς. ἐπιτιμώντων Ρ 1678 δὲ αὐτῷ νοσοῦντι τῶν ἰατρῶν ὅτι νοσῶν πάντα τὰ τῇ οἷρχῇ προσήκοντα ἔπραττε, “τὸν αὐτοκράτορα” ἔφη “ἑστῶτα δεῖ ἀποθνήσκειν.” άπεβίω δὲ ζήσας ἔτη ἐννέα καὶ ἑξήκοντα καὶ μῆνας ὀκτώ καὶ ἡμέρας ὀκτώ, 25 μοναρχήσας δὲ ἔτη δέκα, ἓξ δέοντα ἡμερῶν. 18 Τούτου δὲ τελευτήσαντος Τίτος τὴν ἀρχὴν διεδέξατο. ὃς μοναρχήσας οὔτε φονικόν τι οὕτε

Cap. 18. Dionis Historiae Romanae 1. 66, c. 18 c. 26, unde nonnulla Zonaras hausit quae apud Xiphilinum et in eclogis Constantinianis desiderantur. Eusebii Historiae ec- clesiasticae l. 3, c. 13.