LIB. XI. CAP. II. 5
ἀπέσχετο πράξεως, μὴ δεῖν δια τοὺς οἰχομένους τὰ τῶν ζεόντων λέγων προΐεσθαι.
Κλήμης δέ τις τοῦ Ἀγρίππου γεγονώς δοῦλος καὶ προσεοικώς αὐτῷ ἐπλάσατο αὐτὸς ὁ Ἀγρίππας
5 εἶναι· καὶ εἰς τὴν Γαλατίαν ἐλθών πολλοὺς μὲν ἐκεῖ, πολλοὺς δὲ ἐν τῇ Ἰταλίᾳ προσεποιήσατο, καὶ τέλος ἐπὶ τὴν Ῥεόμην ὥρμησεν ὡς τὴν παππῴαν μοναρχίαν ἀποληψόμενος. χειρωσάμενος δ’ ὅμως αὖτόνὸ Τιβέ- Β ριος διά τινων τὰ ἐκείνου προσποιησαμένων φρονεῖν,
10 καὶ βασανίσας, ἵνα περὶ συνιστόρων τι μάθῃ, ἐπεὶ μηδὲν ἐξελάλησεν, ἤρετο αὐτόν “πῶς Ἀγρίππας ἐγέ- νου ;” καὶ ὃς ἀπεκρίνατο ὅτι "0131009 ὡς καὶ σύ Καΐσαρ.”
Τὴν δὲ γυναῖκα Ἰουλίαν οὕτε ἐπανήγαγεν ἐκ τῆς
ὑπερορίας ἣν παρα τοῦ πατρὸς αὐτῆς τοῦ Αὐγούστου κατεδικάσθη δι’ ἀσέλγειαν, ἀλλά καὶ κατέκλεισεν αὐτήν, ὥσθ’ ὖπό κακουχίας καὶ λιμοῦ φθαρῆναι. πολλῶν τε αὐτὸν ἀξιούντων τὸν Νοέμβριον μῆνα, 013 τῇ ἕκτῃ ἐπὶ δεκάτῃ γεγέννητο, Τιβέριον ἐξ αὐτοῦ
20 καλεῖσθαι, “καὶ τί” ἔφη “ποιήσετε ἂν δεκατρεῖς Καί- σαρες γένωνται ;”
Ἐν τούτοις ὁ Γερμανικὸς ἐτελεύτησεν ἐν Ἀντιο- C χεία, καταγοητευθείς τε καὶ φαρμαχθεὶς ὑπὸ Πείσω- νος. ὀστᾶ τε γὰρ εὑρέθη ἀνθρώπεια κατορωρυγμένα
25 ἐν τῇ οἰκίᾳ ἐν κατῴκει. καὶ μολίβδινοι ἐλασμοὶ ἀράς τινας μετὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἔχοντες. ὅτι δὲ καὶ φαρμάκῳ ἐφθάρη τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐξέφηνεν εἰς τὴν ἀγορὰν κομισθὲν καὶ τοῖς παροῦσι δειχθέν. θανόντος δὲ ὅ μὲν Τιβέριος καὶ ἡ Λιβία ἥσθησαν,
30 οἱ δ’ ἄλλοι σφοδρότατα ἤλγησαν. κάλλιστος μὲν γὰρ τὸ σῶμα, ἄριστος δὲ τὴν ψυχὴν ἔφυ, παιδειά τε ἅμα καὶ ἀνδρεία ἐν πολέμοις εὐδοκιμῶν ἡμερώτατα τοῖς