LIB. XI. CAP. I. 3

αὐτοῦ Γάιον· καὶ τὴν μὲν Ἀγριππῑναν ἐγκύμονα οὖσαν ἀφῆκαν αὐτῷ, κατεῖχον δὲ τὸν υἱόν. ῶς δ’ οὐδὲν ἤνυον, ἡσύχασαν καὶ αὐτοί. καὶ μὲν δυνά-1) μενος τὴν αὐτοκράτορα λαβεῖν ἀρχὴν οὐκ ἠθέλησεν, 5 δὲ Τιβέριος κατα μὲν τὸ φαινόμενον ἐπῄνει αὐτὸν παρά τῇ βουλῇ, παρ’ ἑαυτῷ δὲ καὶ λίαν ὑπώπτευε καὶ ἐδεδίει αὐτὸν ῶς ἐγκεχειρισμένον στρατεύματα. Ὡς δ’ οὐδὲν ἔτι νεῶτερον ἠγγέλλετο, τὴν ἀρχὴν οὐκέτι εἰρωνευόμενος ὑπεδέξατο. καὶ μέχρις Γερ- 1o μανικὸς περιῆν, οὐδὲν καθ’ ἑαυτὸν ἔπραττεν, ἄλλα πάντα εἰς τὴν γερουσίαν εἰσέφερε, καὶ οὐδὲ αὐτο- κράτωρ καλεῖσθαι παρα του μόνων τῶν στρατιω- τῶν ἠξίου, Καῖσαρ δὲ καὶ Γερμανικὸς καὶ πρόκριτος τῆς γερουσίας ὠνομάζετο, ηὔχετό τε τοσοῦτον καὶ 15 ζῆσαι καὶ ἄρξαι χρόνον ὅσον ἂν τῷ δημοσίω (ivy—P1547 φέρῃ, καὶ διὰ πάντων δημοτικὸς δοκεῖν ἔσπευδε, καὶ ἐλάχιστα εἰς ἑαυτὸν δαπανῶν πλεῖστα ἐς τὸ κοινὸν ἀνήλισκε. τὰ πεπονηκότα τε ἀνορθῶν καὶ ἐπικοσμῶν, τὰς τῶν ἀρχῆθεν οἰκοδομησάντων αὐτοὶ κλήσεις σφί- 20 σιν ἐπέγραψε, καὶ πόλεσι καὶ ἰδιώταις ἐπήρκει, καὶ τῶν βουλευτῶν συχνούς πενομένους ἐπλούτισε, καὶ τα δωρούμενα εὐθὺς ὁρῶντος αὐτοῦ ἠριθμεῖτο, ἵνα μὴ οἱ δοτῆρες νοσφίζωνταί τι αὐτῶν, εἰδῶς τοῦτο ἐπὶ τοῦ Αὐγούστου γινόμενον. καὶ οὔτε ἀπέκτεινέ 25 τινα διὰ χρήματα οὔτ’ οὐσίαν τότε ἐδήμευσεν οὐδε· νός, οὐδ’ ἔξω τι τῶν νενομισμένων ἠργυρολόγησεν. Β· Αἰμιλίῳ γοῦν χρήματα πλείω παρά τό διατεταγμένον πέμψαντι ἀντεπέστειλεν ὅτι “κείρεσθαί μου τὰ πρό- βατα, ἀλλ’ οὐκ ἆποξυροῖσθαι βούλομαι.” καὶ εὐπρόσ- 3ο οδος καὶ εὐπροσήγορος ἦν, τούς τε ἄρχοντας ῶς ἐν δημοκρατίᾳ ἐτίμα καὶ τοῖς ὑπάτοις ὑπανίστατο, καὶ τοῖς ἑταίροις ῶς ἐν ἰδιωτείᾳ συνῆν, νοσοῦντας τε 1