94 LIB. XII. CAP. VI.
13 Κόμοδον ὕβριζε. καί τινας βαρβάρους, χρυσίον παρ’ ἐκείνου κομισαμένους ἐπ’ εἰρήνῃ πολύ, ἔτι τυγχά- νοντας ἐν ὁδῷ μετεπέμψατο καὶ τὸ χρυσίον ἀφείλετο, “φροὲσατε τοῖς οἰκοι” φήσας "311 Περτίναξ ἅρχει”· ᾔδεσαν γὰρ τὸ ὄνομα τοῦ ἀνδρὸς ἐξ ὦν ἐπεπόνθει- 5 σαν. καὶ ἄλλα δὲ τοιαῦτα ἐπὶ διαβολῇ τοῦ Κομόδου ὁ Δαῖτος ἐποίησεν. ἀλλί οὐκ ἐπὶ μακρὸν οὗτος ἔμεινε πιστὸς τῷ Περτίνακι. ὧν γὰρ ἱμείρετο μὴ τυγχάνων, τούς στρατιώτας παρέθηξε κατ’ αὐτοῦ. οί δὲ ἅρπα- γῶν εἰργόμενοι παρ’ αὐτοῦ, ἐμίσουν αὐτὸν καὶ ἐπε- ιι
C βούλευον σὺν τῷ Λαίτω. διὸ τὸν ὕπατον Φάλκωνα, γένει καὶ πλούτῳ λαμπρυνόμενον, αὐτοκράτορα ποιῆ- σαι συνέθεντο. ὃ μαθων ὁ Περτίναξ ἐς θάλασσαν διατρίβων διὰ τὴν τοῦ σίτου παρασκευήν, εἰς τὴν πόλιν ἠπείχθη καὶ εἰς τὴν βουλὴν παρελθὼν 6151—1: λέχθη. μελλόντων δὲ τῶν βουλευτῶν καταψηφιεῖ- σθαι τοῦ Φάλκωνος ὁ Περτίναξ ἀνακραγών "mi γέ- νοιτο” ἔφη “τινά βουλευτὴν ἐμοῦ ἄρχοντος μηδὲ δι- καίως θανατωθῆναι.”
Ὁ δὲ Λαῖτός τινας τῶν στρατιωτῶν ὧς ἐκείνου 24 κελεύοντος ἔφθειρε· φοβηθέντες δὲ οἱ λοιποὶ ἐθορύ- βησαν. διακόσιοι δὲ οί θρασύτεροι ἠρκότες τὰ ξίφη πρὸς τὸ παλάτιον ὥρμησαν. ὥς δ’ έντὸς ἐγένοντο, ἡ
Βγυνὴ αὐτῷ τὴν τούτων παρουσίαν ἐμήνυσεν· ὁ δέ, καίτοι δυνάμενος ἀντιστῆναι καὶ διαφθεῖραι αὐτούς 2: τῇ τε φυλακῇ τῇ νυκτερινῇ καὶ τοῖς ἱππεῦσιν, οὕτε τοῦτ’ ἐποίησεν οὔτε κρυβῆναι καὶ διαφυγεῖν ᾑρετί- σατο, ἀλλ’ ἐλπίσας ἴσως καταπλήξειν αὐτοὺς ὀφθεὶς
WII213xal πείσειν διαλεχθείς, ἀπήντησε προσιοῦσιν. οἰ δὲ τὸ μὲν πρῶτον αἰδοῖ ὑπεστάλησαν καὶ τοῖς κου-30 λεοῐς τὰ ξίφη ἐνέθεντο, ὥς δ’ εἷς αὐτῶν προπηδή- σας “τοῦτό σοι” ἔφη τὸ ξίφος δείξας ccoi' στρατιῶται