LIB. XII. CAP. V. 91

ποτέ, καὶ δρακόντων εἴδη αὐτοῖς περιπλέξας περὶ τὰ γόνατα, οἷα γίγαντας ὥς Ἡρακλῆς ῥοπάλῳ παίων ἀπέκτεινε. Μέλλων δ’ αὖθις μονομαχῆσαι ἐνετείλατο τοῖς C 5 ἱππεῦσι καὶ τῇ βουλῇ ἐν τῇ στολῇ τῇ ίππάδι καὶ τοῖς μανδύαις εἰς τὸ θέατρον εἰσελθεῖν, δ’ οὐκ εἰθι- στο γίνεσθαι εί μή τις αὐτοκράτωρ ἔτυχε τεθνηκώς·

καὶ τὸ κράνος δ’ αὐτοῦ τῇ τελευταίᾳ τῶν ἀγώνων ἡμέρα διὰ τῶν πυλῶν ἐξεκομίσθη δι’ οἷν οἰ τελευ-

ο τῶντες ἐξεφέροντο· καὶ ταῦτα τεκμήρια τοῦ μέλλειν ἤδη ἀπαλλαγήσεσθαι τῆς αὐτοῦ τυραννίδος ἅπασιν ἔδοξε. καὶ τοῦτο μετ’ ὀλίγον ἐγένετο· Αἰμίλιος γὰρ Λαῖτος ἔπαρχος καὶ πρόκοιτοςἼῑκλεκτος, τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ γινομένοις ἀχθόμενοι, μὴ ταῦτα ποιεῖν παρῄ-

ι5 νουν αὐτῷ· ὁδὲήπείλει σφίσι καὶ ἐμηνία· κάκεῖνοι δεί- σαντες ἐπεβούλευσαν αὐτῷ, δόντες ἐν βοείοις κρέασιΙ) φάρμακον. μὴ ταχέως δὲ τῷ φαρμάκῳ κατεργασθέντα, ἄλλα καὶ ἐξημεκότα ὑποτοπήσαντοὲ τε τὸ γεγονὸς καὶ ἀπειλοῦντα ἀπέπνιξαν αὐτὸν διά τινος Ναρκίσσου

o λουόμενον, ἔτη δώδεκα καὶ μῆνας ἐννέα καὶ ἡμέρας τεσσαρεσκαίδεκα μοναρχήσαντα, βεβιωκότα δὲ τριά- κοντα ἐνιαυτοὺς ἐφ ἑνὶ καὶ μῆνας τέσσαρας. εἰς ὃν οἰκία τῶν ὦς ἀληθῶς Αὕρηλίων τῆς αὐταρχίας ἐπαύσατο.

Ἐν δέ γε τῷ πρώτω ἔτει τῆς μοναρχίας Κομόδου Ἰουλιανὸς τὴν ἐπισκοπὴν Ἀλεξανδρείας ἐνεχειρίσθη, Ἀγριππίνου ἐπὶ δώδεκα ἔτη ταύτην οἰκονομήσαντος καὶ μεταστάντος τῶν τῇδε. τότε καὶ Κλήμης στρω- ματεὺς έγνωρίζετο καὶ Πάνταινος ὁφιλόσοφος σπου-

so δαστής τε καὶ κῆρυξ τοῦ καθ’ ἡμᾶς μυστηρίου.Ρ1601 ἀνωτέρω δὲ τῆς Ἱεροσολύμων ἐκκλησίας λόγος 31 ἀνωτέρω] p. 592, C.